Bir EreğliBülteni okuru, tüm EreğliBülteni okurları için yazdı: Zonguldak’tan Akil Adamlar Geçti
18 Nisan 2013 01:42
Dün (16 Nisan Salı) Akil Adamlar toplantısı sebebiyle Dedeman Otel’deydim. Benim toplantıya çağırılma sebebim ne olabilir diye düşünmüştüm. Benden gördüklerimi objektif olarak sizlere aktarmam bekleniyordur diyerek bu köşede yazmaya karar verdim.
Karadeniz’den sorumlu 6 akil adam sırayla terörün ne kadar kötü bir şey olduğunu, ülke ekonomisine ne büyük zararlar verdiğini, 30 yıldır sorunun çözülemediğini ve barışın ne demek olduğunu anlattılar. Hükümetin ya da bir grubun temsilcisi olmadıklarının altını çizerek, tüm katılımcılardan “çözüm sürecine” dair fikir ve kaygıların dile getirilmesini beklediklerini ifade ettiler. Aslında kendilerine akil denmesinin çok uygun olmadığını, ayrıca salonda nice akil insanların da bulunduğuna inandıklarını dile getirdiler. Kendileri yüce gönüllü olduklarını gösterip bu yaptıkları iş için ücret almadıklarını da ekleyerek sözlerini taçlandırdılar.
Bu giriş konuşmaları benim için çok yararlı oldu. Çünkü terörün kötü bir şey olduğunu, çocukların öldüğünü, o zaman da annelerin çok üzülüp ağladığını öğrendim. Çözüm sürecinin de, adı üstünde zaten, bir süreç olduğunu ve beklememiz gerektiğini anladım. Ama beklerken de boş durmayıp sürekli barışı talep etmemiz gerekiyormuş. Anladım da ben neden bunları daha önce düşünemedim diye çok hayıflandım. Eeee... Akil adamın hali başka işte. Boşuna değil.
Sürecin ne anlama geldiğini öğrendim ancak çözümün ne olduğunu söylemeyi unuttular. Eh bu yoğunluk ve karmaşada olabilir elbet. Tek eksikleri bu olsun. Canları sağ olsun. Allah onları başımızdan eksik etmesin.
Katılımcılar da benimle aynı fikirde oldular ki akil adamlara teşekkür ettiler. Bir katılımcı Güneydoğu’ya giden memurların yaşadığı zorlukları dile getirdi. Onların sorunlarını çözmek için Güneydoğu’da karma eğitimin kaldırılmasını istedi. Yine memurların en büyük sorununun türban takamamaları olduğunu, artık bu sorunun çözülmesini istediklerini belirtti. Fakat ben bu son konunun Güneydoğu ile ilgisinin ne olduğunu tam anlayamadım. Bir katılımcı artık kendimize çekidüzen vermek gerektiğini,“Allah’ın Kürdü” gibi kelimeler kullanmazsak terörün biteceğini söyledi. (İşte size çözüm.) Bir başka katılımcının tüm salonu Hakkari’ye ayran içmeye davet etmesi de son derece anlamlıydı. Bir kadın konuşmacı salonda neden bir Türk bayrağı asılmadığını, neden Ulu Önder Mustafa Kemal’in duvarda bir posterinin olmadığını sordu. Cevabı çok basitti. Akil kadın cevap verdi: “Bu otelin duvarlarına ne asılacağına otelin dekor sorumlusu karar veriyor, biz değil.” Benim bu toplantıda ilk defa duyduğum bir şey daha var. Bunu da sizinle paylaşmak istiyorum. Akil adam dedi ki; Abdullah Öcalan’ın silahlı kuvvetleri varmış ve kuvvetlerini çekmeye karar vermiş. Ben de hep düşünürdüm ‘terör örgütü çekilir mi’ diye... Terör örgütü değil, Abdullah Öcalan’ın silahlı kuvvetleri geri çekiliyor... “Koca devlet terör örgütüyle masaya oturur mu?” diyenlere duyurulur.
Ancak bir grup vardı ki salondaki tüm çözüm sürecini bozuyordu. Tüm bu dolu dolu açıklamalardan bir şey anlamamakta direnmelerinden akilsiz oldukları anlaşılıyordu. İki defa dışarı davet edildiler ama sonunda, kendileri salonu bağıra çağıra terk ettiler. Basın da gidip sadece onları gösteriyor. Oysa onlar gidince ne güzeldi. Akilli akilli birbirimizi ağırladık. Basın buna çok kısa değindi. Ben de olmasam gerçekleri kimse yazıp çizemeyecekti. Bu köşeden kamuoyuna saygıyla duyurulur.
