Sorumluluklarımızı başkalarının üzerine atmaya çocukken başlıyoruz. Kırılan vazonun sebebi kardeşimizdir. Aldığımız kötü notlar elbette öğretmenimizin suçudur. Ettiğimiz kavgaların sorumlusu ‘ilk o başlattı’ dediğimiz kişidir. Vs. vs...
Büyürüz.
Çocukluktaki ruh halimizde bizimle birlikte büyür. Ödevini yapamamasının sebebini ışıkların kesilmesine bağlayan sevgili insanoğlunun karşısına bu kez de hayat çıkar. Hep kötü insanlar onu bulur, işleri yolunda gitmez, doğruları yanlışlarına karışır ve en son yalnız kalır. İşinden ayrılır, sevgilisi terk eder, parasız kalır, ailesiyle kavga eder... En kötüsü de kendini umutsuz hisseder. Kendine ‘neden ben’ diye sorar; küfürlerini hayata ve kadere savurur. Çünkü o bir sorunludur.
Zavallı kader, zavallı hayat daha kaç kişinin suçlamalarıyla ezileceksiniz? Peki ya bizler, kendimizi koruduğunu sandığımız o camdan duvar ne zaman üstümüze yıkılacak? Suçluyu kim ne zaman kendinde, içinde arayacak?
Kartlarınız açın ve aynada kendinize bir bakın...
Başarısız bir adam.
Mutsuz bir kadın.
Yalnız bir adam.
Bezgin bir kadın.
En sonunda aynada kendini tanıyamayan bir adam ve bir kadın.
Arka fonda sorumlu ‘hayat’.
Bugün bir değişiklik yapın ve kendinize sorun ne istiyorsunuz, sizi mutlu eden şey ne, yaptığınız hata gerçekten kimde, nerde yanlış düğüm? Ve sorumlusu kim, hayat mı siz mi?
Yaşamınızdan özür dileyin ve hayatın size sunduklarını bir düşünün. Ailenizi, sevdiklerinizi, dostlarınızı ve size geri dönen, tekrarlayan şeyleri... Siz onlara ne verdiniz ki; ne bekliyorsunuz? İşten kovulmanızın sebebi hayatsa, size yeni iş teklifleri sunacağını beklemeyin. Mutsuzluğunuzun sebebi eşinizse, size gülümsemesini beklemeyin. Yalnızlığınızın sebebi insanlarsa, kalabalıklar beklemeyin. Almadan vermek bir kitap cümlesidir ve yalnız Allah’a mahsustur.
Siz kendi sorumluluklarınızı üstünüze alın; evet ben yaptım, benim hatamdı, benim seçimimdi cümlelerini kurun ve ruhunuzun büyümesini izleyin. Hayatın ondan sonra size yansıttıklarını izleyin, işlerin nasıl yoluna girdiğini görün.
VERİN SONRA DA ALIN.